Najlepszym sposobem są zdjęcia. Spotkaliśmy się raz z sytuacją, że deweloper przed oddaniem kluczy wezwał inżyniera, inżynier zrobił zdjęcia, włożył je później do teczki, a teczka została wręczona nabywcy wraz z kluczami. Wtedy można takie zdjęcie pokazać ekipie remontowej i wiadomo, gdzie można wiercić.

Każdy z nas ma teraz aparat w telefonie. Jeśli mamy dostęp do budowy, to warto z tego skorzystać i zrobić zdjęcia. Doradzamy wejść na budowę, włączyć nagrywanie filmu i przejść się po każdym pomieszczeniu. Bo nie wiemy, co później może się przydarzyć, a takie zdjęcia dużo ułatwiają.

Wyciek może powstać w różnych miejscach. Mamy instalacje bezciśnieniowe i ciśnieniowe. Ciśnieniowe to zimna, ciepła woda, centralne ogrzewanie. Wyciek z instalacji ciśnieniowej robi bardzo dużą szkodę. Przez to, że w nowoczesnym budownictwie używa się styropianu, to pod nim woda potrafi się rozejść po całym mieszkaniu. Może być pęknięty np. trójnik w łazience, a woda tak się rozejdzie, że ściany będą mokre do wysokości 50 m w całym mieszkaniu, niewykluczone, że i u sąsiada.

Innym problemem może być wyciek na kanalizacji. Tu zwykle zalanie jest miejscowe. Leje się w konkretnym miejscu i nie rozlewa nigdzie indziej. Wszystko dlatego, że wyciek na kanalizacji powstaje wtedy, kiedy to my lejemy wodę, a nie 24 godziny na dobę. Inaczej niż w przypadku wody użytkowej. Woda użytkowa, ze względu na ciśnienie, wycieka niezależnie od tego, czy ją lejemy, czy nie. Wypływa i robi szkodę. Jeśli wyciek jest na kanalizacji, to woda wypływa, jak się kąpiemy, myjemy ręce. I też wypływa jej określona ilość, stąd nie ma efektu nagłego i dużej skali.

Są takie, których można byłoby uniknąć. Zdarza się na przykład, że ekipa remontowa, montując geberit, przewierca się przez kanalizację. Dzieje się tak dlatego, że nie wiadomo, jak wygląda instalacja, którą zamontował deweloper czy hydraulik zatrudniony przez właściciela. Każdy hydraulik robi po swojemu. Nie ma konsultacji powykonawczej.

Różne: od źle dokręconej baterii, po przewiercenie się przez rury, po niedokręcone wężyki przy wannie. Z mojego doświadczenia wynika jednak, że najbardziej awaryjne są rury zgrzewane. Wydaje się, że najprościej się je łączy i każdy wie, jak to się robi. A tak nie jest. Najtańsza zgrzewarka kosztuje 150 zł i fachowcy uważają, że nic więcej nie trzeba – ot, temperatura i się grzeje. Ale trzeba wiedzieć, jaka powinna być temperatura, a żeby to wiedzieć, należy przeczytać instrukcję. A kto z instalatorów czyta instrukcje? Nikt. Każdy robi tak, jak mu się wydaje, albo tak, jak ktoś powiedział, że ma być. Tymczasem technologia zgrzewania jest bardzo skomplikowana, wszystko trzeba uwzględniać: temperaturę, czas, średnicę rur. Przy zgrzewaniu jest też większe ryzyko, że coś pójdzie nie tak.

Dlaczego?

Przy tradycyjnej metodzie łączenia rur na instalacji w całym domu będzie 20 ukrytych połączeń. W przypadku rur zgrzewanych, tylko przy podłączeniu umywalki, można mieć 20 takich połączeń, bo rury do zgrzewania są sztywne. Łatwiej więc o błąd. Jak przychodzę do mieszkania, w którym pojawił się wyciek i które było kupione od dewelopera, to pierwsze pytanie, jakie zadaję, to, czy były robione przeróbki. Jeśli były, pytam, w którym miejscu było łączenie. I zwykle od tego miejsca zaczynam szukać. Najczęściej trafiam.

Lokalizacja wycieków nie jest tania. Ceny w zależności od regionu wahają się od 1,2 do 2 tys. zł. Firmy różnie liczą. My na przykład, jeśli jest wyciek, a go nie znajdziemy, to nie bierzemy za to pieniędzy. Inne firmy kasują za przyjazd, więc dla człowieka to finansowe straty.